Door: derek blais | 18 september 2019

Anson “Mojo” Maloney is een speciaal persoon die je nooit meer vergeet als je hem eenmaal ontmoet. Zijn kalme en vriendelijke manier van doen en zijn ontspannen glimlach zorgen ervoor dat je je meteen op je gemak voelt bij hem. Als iemand iets nodig heeft, staat Anson altijd klaar om te helpen, en zijn enthousiasme voor racemotoren werkt aanstekelijk. Maar onder deze vriendelijke, extraverte man schuilt een concurrent, een man die weet wat er nodig is om te winnen en bereid is de vele uren werk te verzetten die nodig zijn om de beste te zijn. 

Om zijn doel, namelijk kwalificatie voor de ISDE, te bereiken, deed Anson veel moeite door zowel aan de oost- als aan de westkust te racen. We vroegen hem naar zijn ervaringen met het maken van het ISDE-team:

“De kwalificatiereeks verliep redelijk goed voor mij, aangezien ik zowel aan de Oost- als de Westkust-serie deelnam. De eerste West-kwalificatiewedstrijd in Red Hill was eigenlijk de ergste voor mij, omdat ik op dag één verdwaalde, waardoor ik veel tijd verloor en ik het op dag twee niet meer bij elkaar kon krijgen, waarbij ik 17e en 13e werd voor de ronde 1. Na die teleurstellende eerste ronde aan de westkust laadden we het busje in en reden het volgende weekend naar Michigan om deel te nemen aan de tweede ronde van de ISDE-kwalificatieserie aan de oostkust. In Michigan ging het veel beter en eindigde ik beide dagen op de derde plaats, waardoor ik op een goede plek zat om me vanuit het Oosten te kwalificeren. De volgende 2 kwalificatiewedstrijden vonden beide aan de westkust plaats. Ik wist niet zeker hoe ik het zou doen in de West Coast-serie, op basis van het zeer gestapelde deelnemersveld dat zich dit jaar probeerde te kwalificeren, verergerd door mijn vreselijke prestaties in ronde 1, waardoor ik niet op een goede plek zat om me te kwalificeren. Gelukkig kon ik tijdens ronde 2 aan de westkust in Idaho het tempo opvoeren en een geweldige rit rijden, waarbij ik beide dagen op de 4e plaats eindigde. Twee keer op de vierde plaats kwam ik op een veel betere plek terecht en ik was eigenlijk weer in de race om me te kwalificeren vanaf de westkust, wat betekende dat het allemaal zou neerkomen op mijn prestaties tijdens de laatste ronde aan de westkust. Toen ik deelnam aan de laatste West-kwalificatiewedstrijd in Mesquite, Nevada, was ik klaar om 100% te geven, maar helaas was mijn racemotor het weekend ervoor opgeblazen en nog niet herbouwd, en er kwamen veel snelle jongens opdagen omdat dit evenement een co-evenement was. -goedgekeurde Sprint Hero-evenement, dus het zou het nog moeilijker maken om in de kwalificatiepositie te blijven. Ik heb beide dagen veel moeite gedaan op mijn oefenfiets, een KTM 300 xcw TPI, en kwam weg met een 6e en een 7e plaats, wat me net genoeg punten opleverde om de laatste kwalificatieplek van het westkustteam te bemachtigen! Ook al had ik me net gekwalificeerd voor de westkustserie, het plan was om toch in West Virginia te gaan racen voor de laatste kwalificatiewedstrijd aan de oostkust, waar ik opnieuw een geweldige prestatie neerzette en eindigde met een 5e en 6e plaats, wat me ook een kwalificatieplek opleverde het oostkustteam en daarmee mijn plek op de ISDE 2019 in Portugal verstevigen!”

Wat deze enorme kwalificatie-inspanning nog indrukwekkender maakt, is de tegenslag die Anson in de tweede helft van vorig jaar moest doorstaan. Een ernstige blessure deed hem twijfelen aan zijn racetoekomst, en een heroïsche comeback stond op het punt te beginnen:

“Vorig jaar rond deze tijd waren mijn seizoen en de komende rest van het seizoen 2018 een beetje onbekend voor mij, wat een heel beangstigende tijd was. Nadat ik in Japan bij de JNCC een ernstige beenbreuk had opgelopen, kreeg ik te horen dat ik in 2018 misschien helemaal niet meer zou kunnen lopen en dat ik het geluk zou hebben om in 2019 weer te kunnen rijden. Voor mij was deze tijdlijn geen optie, aangezien ik mijn zinnen had gezet Ik wilde de overall winnen in het AMA District 36 Cross Country Championship 2018 en had veel doelen voor het seizoen 2019 waarvoor ik al aan het trainen was. Met een combinatie van een geweldig medisch team dat me op dezelfde dag liet opereren voor een operatie, landde ik terug in de VS, gevolgd door veel geweldige fysiotherapie, training en toewijding, ik reed binnen 2 maanden weer op mijn crossmotor en kon me vastklampen het AMA D36 Overall Cross Country Championship 2018 2 ronden vroeg. Ik was enorm vastbesloten om deze ongelukkige gebeurtenis mijn raceplannen voor 2018 niet te laten veranderen en het was erg belangrijk voor mij om een ​​positieve mentale toestand te behouden, om tegen mezelf te blijven zeggen door dagelijks hard te werken dat ik de kansen kan verslaan en weer kan gaan rijden en racen. eerder dan de dokters mij eerst vertelden. Na het winnen van het kampioenschap heb ik mijn zinnen gezet op een nieuw doel voor 2019: het behalen van een gouden medaille op de ISDE. Hoewel mijn been aan het begin van het jaar nog niet 100% was, waardoor er enige onzekerheid ontstond in het seizoen 2019, besloot ik er toch voor te gaan en met veel steun en hard werken zijn mijn team en ik erin geslaagd om dit doel te bereiken. het doel om dit jaar naar de ISDE te gaan. Nu, na een lange zomer van fondsenwerving en training, maken we ons klaar om naar Portugal te gaan en te kijken wat we kunnen doen!

Voor mij is racen in de ISDE en het vertegenwoordigen van de VS in zo’n prestigieuze race echt een levenslange droom van mij. Het is iets waar ik al van jongs af aan naar streef, en er komt zoveel bij dit evenement kijken dat het alleen maar een veel spannender ervaring maakt!”

Anson is een door en door klasse act en is blij lid te zijn van het MojoMotoSport ISDE Clubteam, en hij is klaar om het goud mee naar huis te nemen!

Ga team VS!!

Steun Anson en zijn ISDE-inspanningen door een "Mojo Maloney" T-shirt te kopen HIER!